پناهنده ی به تو

حس میکنم مثل یه بادکنک که نخش از دست صاحبش جداشده ، رها شدم 

هبچ نخی از من به زندگی وصل نیست وقتی پای اضطراب هام میاد وسط 

این نخ رو بگیر و به زندگی وصلش کن ، به امید و آرامش وصلش کن 

خدایا ، پناهنده ی به تو هیچ وقت درمانده نمیشه مگه نه ؟

هر وقت از پس غم هام برنمیام ، هر وقت قد دغدغه هام از قدم بلند تر میشه و زورشون بیشنر ... همه چیز رو رهسپار تو میکنم 

من ضعیفم ، ترسیدم و امید ها در من مردن ، دوباره زندم کن ...

من از اینکه دوباره شکست بخورم سخت میترسم 

من رو هدایت کن به سمت راه درست لطفا