مفید باشیم!

کلاس دوم دبیرستان رشته ی ریاضی و فیزیک ، یه معلم ریاضی داشتیم ، فوق العاده بود این زن، خانم مفید، روزهایی که مبحث سختی رو میخواست درس بده اول کلاس شروع میکرد به شوخی و خنده و از ما میخواست فقط چند دقیقه بهش گوش بدیم تا یک مبحث "خیلی آسووون" رو یاد بده ، ما اون مباحث رو خیلی خوب یاد میگرفتیم .

یک نکته ی دیگه این بود که خیالمون رو راحت میکرد، من مشکلم این بود که سر جلسه امتحان استرس باعث میشد کلا ذهنم پاک بشه و هیچی یادم نیاد ، اولین جلسه که اومد از تک تکمون مشکلمون با ریاضی رو پرسید، منم این مشکل رو عنوان کردم، دقیقا جمله اش یادمه :"درستت میکنم" و واقعا هم درست کرد.

یک ویژگی مثبت دیگه اش دلسوزیش نسبت به تک تک شاگرداش بود، با این که تعدادمون هم زیاد بود، یادمه جلسه ی آخر کلاسا که برای رفع اشکال گذاشته بود ، رسید به لگاریتم و یادش مونده بود که من سوالای لگاریتم رو اشتباه جواب داده بودم ، اون لحظه باصدای بلند من رو صدا کرد گفت بلوط تو لگاریتم رو مشکل داری خوب گوش کن.

پ.ن: اینها در اثر یک فلش بک یادم اومد، امروز بخاطر دلایلی که پست قبل گفتم نرفتم سر کلاس ، این کلاس هم جزء موارد سختی هست که من پایه ام ضعیفه ، به همکلاسیام پیام دادم که امروز درس سخت بود؟ میتونم خودم بخونم؟ 

جواب نفر اول : نمیدونم شاید با تکرار و تمرین بتونید .

جواب نفر دوم: آره بابا ، چیز خاصی نبود ، نگران نباش.

جواب نفر اول باعث میشه تا صد سال بعد هم برگردم به این موضوع بگم کاش اون روز کلاس رو رفته بودم. ولی نفر دوم باعث میشه حداقل الکی فکرم مشغول نشه.

گاهی نیاز دارم یکی خیالمو راحت کنه ، مثل خانوم مفید، حتی اگر وسط بدبختی باشم، بگه درستش میکنم

پ.ن: مفید باشیم، حداقل آدم هارو دلگرم کنیم اگر چیزی اذیتشون میکنه.

پ‌.ن۲: از ریاضی فقط لگاریتم تو رشته ی ما بدرد خورد :)

پ.ن۳: ای خواجه درد هست ، ولیکن طبیب نیست ...

بعدا نوشت: چقدر سرد شد !

بعدتر نوشت: خداییش انتگرالم بدرد خورد :)))

بعدترها نوشت: کلمات وزن دارن و ممکنه آدم رو بکشن.